Η παράθεση εσφαλμένων μη επίκαιρων στοιχείων για την απόδοση της ιθαγένειας σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες από τον επικεφαλής του κόμματος που μέχρι πρότινος κυβερνούσε τη χώρα, είναι κάτι παραπάνω από μια ένδειξη ανεπάρκειας. Συνοδεύοντας το ακροδεξιάς έμπνευσης έωλο και κινδυνολογικό επιχείρημα περί αιτιακής σχέσης ανάμεσα στην πολιτογράφηση των παιδιών που γεννηθήκαν και μεγάλωσαν στη χώρα με την προέλκυση νέων μεταναστών που θα «κατακλύσουν» την Ελλάδα προδίδει την προσπάθεια χειραγώγησης και αποπροσανατολισμού των πολιτών της χώρας, κάποτε ενάντια στο ίδιο τους το συμφέρον: είναι προς το συλλογικό συμφέρον η δημοκρατική συμμετοχή και προστασία όλων των εργαζομένων, και ιδιαίτερα των νεοεισερχόμενων στην αγορά εργασίας, στην Ελλάδα.
Για χρόνια, ο δημόσιος λόγος στην Ελλάδα ήταν αρνητικός απέναντι στους μετανάστες στο βαθμό που αγνοείτο η κοσμογονία που έφερε η μετανάστευση στην ελληνική οικονομία και κοινωνία. Αυτό έγινε ορατό και επισημάνθηκε με ωφελιμιστικούς όρους (με όχημα τον προβληματικό, ωστόσο αποτελεσματικό, όρο «οικονομικοί μετανάστες») από τους πολιτικούς φορείς μόνον όταν το κράτος επέλεξε να συμμετάσχει επικερδώς στο μερίδιο της οικονομίας της μετανάστευσης ελέγχοντας κεντρικά προϊόντα-υπηρεσίες (άδειες εισόδου και παραμονής, ΕΔΤΟ, πολιτογράφηση κ.λπ.) προσφέροντας για μια ακόμα φορά χαμηλής ποιότητας ακριβοπληρωμένες υπηρεσίες, πλην όμως μονοπωλιακά σε μια πελατεία χωρίς κανένα πολιτικό δικαίωμα ελέγχου αλλά ούτε καν λόγου και αντίρρησης.
Στην καθυστερημένη εξαναγκαστική επίγνωση της πραγματικότητας και στην αφύπνιση από το καταναλωτικό και εθνοπαθές matrix αναλογεί και η αναγνώριση της πραγματικότητας νέων πολιτών που συμβάλλουν εδώ και χρόνια παραγωγικά στην ελληνική κοινωνία, διεκδικώντας έλλογα και εύλογα την πλήρη συμμετοχή τους στην πολιτική κοινότητα.
Γιατί αποτελεί πτυχή του ίδιου φαινομένου η σχεδόν κωμική, αν και επικίνδυνη, στοχοποίηση και επίθεση της ακροδεξιάς εναντίον προσώπων(Δραγώνα;), μη κυβερνητικών οργανώσεων (Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου;) και ερευνητικών φορέων με διαστρέβλωση, δαιμονοποίηση (KEMO;) και με μια απολύτως γελοία και αυθαίρετη συνωμοσιολογία γραφικών φυλλάδων και ανερμάτιστων παραληρηματικών εθνο-μπερδεμένων blogs;
Σε ποιο βαθμό η ελληνική εκδοχή της κατάχρησης του κυβερνοχώρου προς δημόσια συζήτηση από ακροδεξιούς συστηματικούς spammers έχει καταργήσει την έννοια της διαβούλευσης και τρομοκρατήσει την πολιτική τάξη; Η τελευταία συνηθισμένη για δεκαετίες στο λαϊκισμό και στις βολικές υπεραπλουστεύσεις που θα πληρώσουν κάποιοι άλλοι στο μέλλον («Μακεδονία είναι μια και είναι μόνο ελληνική») διστάζει να υπερασπιστεί δημόσια τα αυτονότητα και αυταπόδεικτα απαραίτητα και ευεργετικά μέτρα που μόλις αποφάσισε να θεσμοθετήσει (ιθαγένεια στα παιδιά μεταναστών).
Πώς η blogολογία αντί να φέρει έναν φρέσκο αέρα στην ολιγαρχικού ελέγχου εγχώρια μαζική ενημέρωση (που αφιερώνει δυσανάλογα υπερβολικό χρόνο στην προώθηση ακροδεξιών και γραφικών-«θεαματικών» απόψεων που έχουν ταλαιπωρήσει τόσο την Ελλάδα όσο και την Ευρώπη τον προηγούμενο αιώνα) έχει καταστεί στο μεγαλύτερο μέρος της μια σύγχρονη εκδοχή της ufoλογίας των 70s και ημιμαθής κατσίκα που μηρυκάζει παλιούς αστικούς και εθνικούς hard-to-die μύθους και hoaxes;
Απαριθμώντας μερικούς: Soros στα Βαλκάνια και σχέδιο «ιμπεριαλιστικής» επίθεσης στην πατρίδα πίσω από κάθε σοβαρή επιστημονική προσπάθεια συγκέντρωσης στοιχείων και κατανόησης της κοινωνικής πραγματικότητας, υποτιθέμενη διαφοροποίηση της ιθαγένειας και της υπηκοότητας, υποτιθέμενο κοινό γένος (άλλοτε νοούμενο ως ανήκειν σε θρησκεία-εκκλησία, άλλοτε ως DNA και φυλετική κοινότητα, άλλοτε γύρω από ένα κοινό πυρήνα πολιτισμικού ανήκειν και κατανάλωσης).
Πώς μπορεί να διαφεύγει για τόσο πολύ χρόνο από το κύριο σώμα της πολιτικής, αλλά και πνευματικής-νομικής ελίτ η νομοτελειακή σύνδεση του ρατσιστικού λόγου και της ρατσιστικής (λεκτικής, συμβολικής, υλικής, δολοφονικής) βίας, μάρτυρες της οποίας γινόμαστε καθημερινά και μάλιστα με επίμονο χαρακτηριστικό της τη σημαντική στατιστικά συμμετοχή δημόσιων λειτουργών; (αστυνομικούς, λιμενικούς κ.λπ.). Η χλιαρή έως αμήχανη αντίδραση στη δίκη Πλεύρη είναι συμβατή με τη δευτεροβάθμια αθώωσή του;
Την ίδια στιγμή η ρατσιστική βία εντείνεται διεκδικώντας έρεισμα στη νέα γενιά. Όπως κάποιοι επισημαίνουν το αυγό του φιδιού έχει σπάσει εντός των τειχών (www.hlhr.gr) και από το τσόφλι αναδύεται δύσοσμα το φίδι ενός επικίνδυνου και βίαιου εθνικισμού. Την ωφελιμιστική δυσανεξία απέναντι στον Αλβανό της δεκαετίας του ’90 ως αδύναμο υπερεκμεταλλεύσιμο εργατικό δυναμικό, διαδέχθηκε η Ισλαμοφοβία και ο Αντισημιτισμός με έμφαση στις πολιτισμικές ασυμβατότητες και στην «καθαρότητα» της ελληνικής ταυτότητας και κουλτούρας που «απειλούνται».
Πόσα προβλήματα τελικά θα λύσουν τα προωθούμενα μέτρα για τα πολιτικά δικαιώματα των μεταναστών και τη διεύρυνση του δημοκρατικού σώματος; Μήπως η περίφημη καταγωγή - ή το χρώμα - θα ακολουθούν ανεξίτηλα τους νέους έλληνες πολίτες; «Έλληνας ναι, αλλά ποιάς καταγωγής;» Είναι πρόσφατος ο αυθαίρετος επιλεκτικός επανέλεγχος της πολιτογραφήσης αφρο-ελλήνων με βάση το χρώμα του δέρματός τους από μια καταφανώς φυλετικά ρατσιστική δύσπιστη διοίκηση (όταν αυτοί επιχείρησαν να ανανεώσουν το ελληνικό τους διαβατήριο και η αρμόδια υπηρεσία πρόσεξε το μελαμψό πρόσωπο του δικαιούχου προωθώντας το για έλεγχο). Είναι επίσης πρόσφατη η αθώωση της διευθύντριας του 132ου Δημοτικού σχολείου Αττικής, αλλά πιο σημαντική είναι η αφοπλιστική επιβεβαίωση ενώπιον δικαστών του σημερινού Διευθυντή ότι εκτελούσε άτυπες -και προφανώς παράνομες- προφορικές εντολές στελεχών της τότε ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας για διάλυση της όασης των καλών πρακτικών πραγματικής διαπολιτισμικής εκπαίδευσης του εν λόγω σχολείου. Πόσο γνωστά είναι τα παραπάνω δύο περιστατικά στο κοινωνικό σύνολο και ιδιαίτερα στο κομμάτι του που σήμερα σοκάρεται μπροστά στο ενδεχόμενο ισοτιμίας με τα παιδιά των μεταναστών; Πώς οι αρμόδιες δημόσιες αρχές προστάτευσαν τα θύματα των διακρίσεων και της αυθαιρεσίας στις παραπάνω περιπτώσεις;
Είναι καιρός να μας απασχολήσουν σοβαρά αυτά τα ερωτήματα. Ίσως οι απαντήσεις -ή καλύτερα ο δρόμος προς αυτές- να μας οδηγήσουν σε μια λυτρωτική αυτογνωσία, και ανάταση. Αρκεί να τη βιώσουμε σε μια περιεκτική υπερ-πολιτισμική πολιτική κοινότητα που θα εκφραστεί και θα σχεδιάσει το μέλλον της μέσα από νέες δημιουργικές συλλογικότητες.
*Διευθυντής Εθνικού Παρατηρητηρίου του Ρατσισμού Ένωση-ΚΕΜΟ/i-RED.
Αναδημοσίευση από την Εποχή 31/1/2010
http://www.epohi.gr/portal/component/content/article/15/4453
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου